مرحوم مجلسی از کتاب «البَلَد الامین» مرحوم کفعمی نقل می کند که مولانا حجه ابن الحسن(علیه‌السلام) در قنوت، چنین می گفتند:
«﴿اللّهُمَّ ملِکَ المُلکِ تُؤتی المُلکَ مَن تَشاءُ وتَنزِعُ المُلکَ مِمَّن تَشاءُ وتُعِزُّ مَن تَشاءُ وتُذِلُّ مَن تَشاءُ بِیَدِکَ الخَیرُ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شیءٍ قَدیر[۱]﴾ یا ماجد یا جواد … .[۲]»؛ [بارالها! مالک حکومت ها تویى، به هر کس بخواهى، حکومت مى بخشى، و از هر کس بخواهى، حکومت را مى گیرى، هر کس را بخواهى، عزت مى دهى، و هر که را بخواهى خوار مى کنى. تمام خوبی ها به دست توست، تو بر هر چیزى قادرى.]
آخرین ذخیره هستی که سر انجام، مُلک و سلطنت غصب شده اجداد پاکش را به امر الهی باز پس خواهد گرفت، در دعای قنوت نماز خویش آیه شریفه فوق را می خواند، تا روزی که حکم آیه شریفه در حق او اجرا شود و به این مُلک ظاهری برای احقاق حق و اجرای عدالت در عرصه گیتی برسد. در آن هنگام، عزّت اسلام و مسلمانان، ذلّت کفر و کافران، زبونی نفاق و منافقان و بالاخره خواری خونخواران مستکبر ظاهر خواهد شد.
پی نوشت ها:
[۱] آل عمران/ ۲۶٫ [۲] البلد الامین، ص۱۰٫ بحار الانوار، ج۸۲، ص۲۳۴٫ تسنیم، ج۱۳، ص ۵۸۹٫
