چاقی پدر خطر ابتلای دختران به سرطان را افزایش می دهد

به گفته محققین برخی تغییرات در ژن ها می تواند بر خطر ابتلای زنان به سرطان سینه تاثیر بگذارد و حدود ۵ تا ۱۰ درصد این تغییرات ژنتیکی مورثی هستند.
مطالعات قبلی نشان داده اند که برخی فاکتورها در زندگی زنان مانند دیابت و سیگار کشیدن می تواند به جهش های ژنتیکی قابل انتقال به فرزندان منجر شود و برخی مطالعات نیز حاکی از آن است که چاقی مادر می تواند موجب تغییر ژن ها شود که خطر ابتلای کودک به سرطان سینه را افزایش می دهد.
اما به گفته محققان، مطالعات چندانی درباره تاثیر وزن پدر بر خطر ابتلای نسل های آینده به سرطان سینه وجود ندارد.
محققان برای رفع این کمبود تحقیقاتی، مطالعه ای روی موش های نر انجام دادند.
آنها موش های نر را به دو دسته تقسیم کردند؛ به یک گروه رژیم غذایی عادی و به گروه دیگر رژیم غذایی چاق کننده دادند و سپس آنها را در معرض جفت گیری با موش های ماده ای که وزن عادی داشتند، قرار دادند.
محققان سپس بافت سینه و میزان سرطان سینه را در میان بچه های آنها بررسی کردند.
این مطالعه نشان داد که در مقایسه با بچه موش های ماده ای که پدرانی با وزن عادی داشتند، بچه موش های دارای پدران چاق در هنگام تولد اضافه وزن داشتند، تکامل بافت سینه آنها تاخیر داشت و احتمال ابتلای آنها به سرطان سینه بیشتر بود.
محققان با تجزیه و تحلیل اسپرم موش های نر چاق متوجه یک امضای تغییر یافته میکرو آر.ان.ای (miRNA) در اسپرم شدند. میکرو آر.ان.ای رشته های مولکولی هستند که بیان ژن را تنظیم می کنند.
محققان در بافت سینه بچه موش های ماده نیز همین بیان تغییر یافته میکرو آر.آن.ای را پیدا کردند.
از سوی دیگر محققان متوجه شدند بچه موش های نر نیز که پدران چاق داشتند، در هنگام تولد افزایش وزن داشتند، هر چند محققان این یافته را به لحاظ آماری قابل اعتنا نمی دانند.
این مطالعه نشان می دهد که در حیوانات، وزن بدن پدر در هنگام لقاح بر وزن بدن فرزندان دختر در هنگام تولد و در دوران کودکی و بر خطر ابتلای آنها به سرطان سینه در سال های بعدی زندگی تاثیر می گذارد.
با این حال محققان تاکید کردند که نتایج این مطالعه حاص تحقیق روی موش ها است، هر چند برخی از یافته های اخیر در مورد انسان ها را گرداوری کرده است که نشان می دهند مردان چاق دارای تغییرات اپی ژنتیک قابل توجهی در اسپرم هستند که با مردان لاغر قابل مقایسه است.
به گفته کارشناسان ، مطالعه صورت گرفته روی موش ها نشان می دهد که این تغییرات اپی ژنتیک در اسپرم می تواند عواقبی برای خطر ابتلای نسل بعدی به سرطان داشته باشد.