آزادراه «شهید حجازی» اصفهان؛ شاهراهی مدرن، کابوسی برای مسافران/ بی تفاوتی مسئولان در برابر نبود خدمات رفاهی و جایگاه سوخت
به گزارش خبرنگار تابناک از اصفهان، چند سال از افتتاح کامل آزادراه شهید حجازی اصفهان (کنارگذر شرق) می گذرد. مسیری که قرار بود ترافیک سنگین ورودی شهر را کاهش دهد و اصفهان را از گره‌های کور ترافیکی در اطراف مناطق مسکونی نجات دهد. جاده‌ای پرسرعت، مستقیم، و بدون چراغ قرمز؛ دقیقاً همان چیزی که رانندگان و ناوگان حمل‌ونقل انتظارش را داشتند. اما حالا این شاهراه مدرن به کابوس بی‌پایان مسافران تبدیل شده؛ چرا که هیچ نقطه‌ای برای توقف، استراحت یا حتی نوشیدن یک لیوان آب در طول ده‌ها کیلومتر مسیر آن وجود ندارد.
مسافرانی که از اصفهان وارد این آزادراه می‌شوند، تا نزدیکی نطنز باید با نبود کامل هرگونه خدمات رفاهی دست و پنجه نرم کنند. جایگاهی برای سوخت‌گیری وجود ندارد. توقفگاهی برای استفاده از سرویس بهداشتی یا نوشیدن یک فنجان چای نیست. خبری ازامداد خودرو، یا حتی تابلو‌های راهنمایی دقیق هم نیست.
اگر کسی اشتباه وارد این مسیر شود یا در میانه راه به هر دلیل – از خستگی گرفته تا خرابی خودرو – بخواهد توقف کند یا بازگردد، هیچ گزینه‌ای جز ادامه‌ی مسیر تا انتهای آزادراه ندارد. حتی یک دوربرگردان استاندارد نیز در طول مسیر دیده نمی‌شود.
مسیر مرگبار خواب‌آلودگی
آزادراه شهید حجازی با سطح آسفالت یکنواخت، خط‌کشی کامل و مسیر کاملاً صاف، از دید مهندسی شاید نمره خوبی بگیرد، اما از منظر انسانی، به یکی از خطرناک‌ترین مسیر‌ها از نظر بروز تصادفات ناشی از خواب‌آلودگی تبدیل شده است.
کارشناسان بار‌ها هشدار داده‌اند که رانندگی در مسیر‌های یکنواخت، مستقیم و فاقد چشم‌انداز، عامل اصلی کاهش تمرکز و هوشیاری راننده است. حال اگر چنین مسیری فاقد توقفگاه برای استراحت یا صرف غذا هم باشد، عملاً مسافران را به دام خواب‌آلودگی و سانحه می‌کشاند.
اغلب رانندگان ناچار به ادامه مسیرند، حتی اگر خسته و بی‌تمرکز باشند، چون هیچ پناهگاهی برای توقف بین راه وجود ندارد.
مجوز‌هایی که صادر شدند، اما ساخته نشدند
طبق پیگیری خبرنگار تابناک در اصفهان، در ماه‌های گذشته چند مجوز برای احداث مراکز خدمات رفاهی، جایگاه سوخت و مجتمع بین‌راهی در این مسیر صادر شده است. اما دارندگان این مجوز‌ها تاکنون هیچ اقدامی برای آغاز عملیات اجرایی نکرده‌اند.
سؤال اصلی اینجاست
اگر مجوز‌ها صادر شده، چرا ساخت آغاز نشده؟ چرا نهاد صادرکننده، یعنی اداره کل راه و شهرسازی استان اصفهان، هیچ اقدام جدی برای پیگیری یا لغو مجوز‌های بلااستفاده نکرده است؟
در پاسخ‌های غیررسمی برخی مسئولان، شنیده می‌شود که “مشکلات سرمایه‌گذاری” یا “عدم توجیه اقتصادی” مانع از اقدام بهره‌برداران شده است. اما مگر وظیفه نهاد حاکمیتی در این میان چیست؟ آیا نباید زیرساخت‌ها و مشوق‌های لازم برای سرمایه‌گذاری را فراهم کند؟
در بسیاری از کشورها، احداث مرکز خدماتی در مسیر‌های ترانزیتی جزو حداقل الزامات بهره‌برداری از آزادراه محسوب می‌شود. اما در اینجا، آزادراهی بهره‌برداری شده که هیچ نشانی از خدمات رفاهی در آن دیده نمی‌شود.
هزینه عوارض، خدمات صفر
نکته قابل‌تأمل‌تر اینکه عوارض دریافتی از خودرو‌های عبوری در این آزادراه، بالاتر از مسیر‌های قدیمی و جایگزین است. رانندگان بابت عبور از این مسیر، مبلغ بیشتری پرداخت می‌کنند، اما در ازای آن حتی یک بطری آب هم نمی‌توانند تهیه کنند.
سؤالی ساده، اما بنیادی اینجاست:
دولت یا شرکت بهره‌بردار، در قبال این عوارض دریافتی چه خدماتی ارائه می‌دهد؟ آیا صرفاً آسفالت خوب و خط‌کشی کافی است؟ آیا جان و سلامت راننده جزو خدمات نیست؟
مطالبه ساده: ایجاد چندین توقفگاه خدماتی
در شرایطی که در جاده‌های درجه دو کشور حتی کوچک‌ترین روستا‌ها هم خدماتی برای مسافران دارند، در یکی از مهم‌ترین محور‌های ترافیکی استان اصفهان هیچ نقطه‌ای برای توقف ایمن وجود ندارد.
مطالبه مردم چیز عجیب و پیچیده‌ای نیست:
یک جایگاه سوخت، احداث سرویس بهداشتی، استراحتگاه کوچک برای مسافران و دوربرگردان ایمن در میانه مسیر، همین‌ها می‌تواند جان ده‌ها نفر را در سال نجات دهد.
/س/
منبع خبر : تابناک
