آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی در سال ۱۳۰۳ در کرمانشاه به دنیا آمد. در عنفوان جوانی تقدیری مبارک او را به محضر مرحوم آیت‌الله حاج شیخ عباس تهرانی می‌کشاند. وی فریفته اخلاق و جاذبه‌های معنوی آیت‌الله شیخ عباس تهرانی می‌شود و میل به طلبگی در او شدت می‌یابد. و با اینکه از سختی‌های زندگی طلبگی و مشکلات طلبه‌ها و حوزه‌های علمیه با خبر است با تنی چند از دوستانش خدمت آن بزرگوار می‌رسند و از ایشان می‌خواهند که دروس حوزوی را در محضرش آغاز کنند آیت‌الله حاج شیخ عباس تهرانی که از شاگردان برجسته حاج شیخ عبدالکریم حائری به شمار می‌رفته، دروس مقدماتی حوزه را برای این گروه کوچک تدریس می‌کنند.
آیت‌الله خسروشاهی، وقتی با فدائیان اسلام و سپس با امام آشنا می‌شوند شجاعانه و عاشقانه در وادی مبارزه با رژیم طاغوت قدم گذارند و برای افشای چهره واقعی رژیم پهلوی قدم بردارند و برای افشای چهره واقعی رژیم طاغوت از هیچ کوششی دریغ نکنند.
در مدرسه فیضیه با علامه طباطبایی آشنا می‌شوند و رابطه‌شان به دوستی نزدیکی می‌انجامد تا آنجا که علامه به ایاشن می‌فرمایند: «تو در قلب ما جای داری».
پس از آن به مجلس درس فقه آیت‌الله بروجردی راه می‌یابند و از آنجا وارد جرگه اصحاب جامع‌الاحادیث می‌شوند.
آیت‌الله خسروشاهی از سویی از شاگردان شیخ عباس تهرانی و مرحوم علامه طباطبایی بود و از دیگر سو شیفته به تمام معنای امام خمینی بود و به عشق ایشان هنگامی که فشارهای سیاسی و اجتماعی بر جامعه تحمل‌ناپذیر می‌شود به نجف اشرف کوچ کردند.
بعد از انقلاب علی رغم دعوت بزرگانی چون شهید بهشتی، به مناصب قضایی و دولتی وارد نمی‌شود و به اقامه نماز جماعت در مسجد المهدی و تدریس بعضی از دروس حوزوی در بعضی مدارس علمیه تهران بسنده می‌کند.
