چنان که پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «کسى که در راه برآوردن نیاز برادر مؤمن خود بکوشد، چنان است که نُه هزار سال با روزه گرفتن و شب زنده دارى خدا را عبادت کرده باشد.»
و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «هر که ـ براى رضاى خدا ـ در راه برآوردن نیاز برادر مسلمان خود بکوشد، خداوند عزّ و جلّ هزار هزار حسنه برایش بنویسد.»
همچنین، امام کاظم (ع) می فرمایند: «خدا را در زمین بندگانى است که براى رفع نیازهاى مردم مى کوشند، اینان در روز قیامت در امان هستند.»
علاوه بر این، امام صادق (ع) فرموده اند: «خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «مردم خانواده من هستند، پس، محبوبترین آنان نزد من کسانى هستند که با مردم مهربانتر و در راه برآوردن نیازهاى آنان کوشاتر باشند.»
و از همان حضرت (ع) است که: «کسى که به فکر برآوردن نیاز برادر مؤمن مسلمان خود باشد، تا زمانى که در فکر نیاز او باشد، خداوند در کار نیاز وى باشد.»
روایات همچنین آثار مثبت و اجر و پاداش رفع نیاز از برادران را تصریح کرده اند.
رسول خدا (ص) می فرمایند: «کسى که براى کمک به برادر خود و نفع رساندن به او اقدام کند پاداش مجاهدان در راه خدا را خواهد داشت.»
ایشان همچنین فرموده اند: « هر که برادر مؤمن برهنه خود را بپوشاند خداوند از دیباى نازک و دیباى ستبر و حریر بهشت بر تن او کند، و تا زمانى که نخى از آن جامه باقى است، پیوسته او در رضوان الهى غوطه ور باشد.»
و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «زمانى که بنده اى براى برطرف ساختن نیاز برادر مؤمن خود قدم بردارد، خداوند عزّ و جلّ دو فرشته رایکى در سمت راست او و دیگرى در سمت چپش بر وى بگمارد، که از پروردگارش براى او آمرزش طلبند و براى روا شدن حاجتش دعا کنند.»
علاوه بر این، پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر کس براى برادر مؤمن خود حاجتى برآورد، چنان است که همه عمرش را به عبادت خدا سر کرده باشد.»
و نیز از ایشان است که: «هر کس یک نیاز مؤمنى را روا سازد، خداوند نیازهاى فراوان او را روا سازد، که کمترین آنها بهشت است.»
و امام صادق (ع) در این باره فرموده اند: «هر گاه مسلمانى نیاز مسلمانى را برآورد، خداوند تبارک و تعالى او را ندا دهد که: پاداش تو به عهده من و من به کمتر از بهشت براى تو راضى نمى شوم.»
علاوه بر این، روایات در کنار تصریح آثار مثبت توجه و پاسخ به نیازهای دیگران، غفلت و کوتاهی و بی اعتنایی نسبت به این مهم را دارای عواقب سوء برای زندگی انسان می دانند و در این باره توصیه هایی دارند.
پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «کسى که بتواند حاجت نیازمندى را برآورد و دست ردّ به سینه او زند، گناهش چون گناه باجگیر است.»
و امام باقر (ع) فرموده اند: «کسى که از کمک به برادر مسلمان خود و برآوردن حاجت او دریغ کند، خداوند او را گرفتار کمک به کسى کند که به سببِ آن کمک، گناهکار شود و مزدى هم نَبَرد.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «هر گاه مسلمانى براى دیدار مسلمانى دیگر یا حاجت خواهى از او به منزل وى رود و اجازه ورود بخواهد و او بیرون نیاید، تا زمانى که همدیگر را دیدار کنند پیوسته در لعنت خدا باشد.»
و از امام صادق (ع) است که می فرمایند: «هر مؤمنى که برادر مؤمن نیازمند خود را از مال خویش محروم کند، به خدا قسم که طعم خوراک بهشت را نچشد و از شراب ناب سر به مهر [بهشت] ننوشد.»
