برای او که بزرگی و بزرگ منشی در ذات و خمیرمایه اش بود نمی شد تصوری غیر از این داشت. منصور پورحیدری در زندگی خویش، چه در اوج دوران قهرمانی اش و چه در دوره معلمی و مربی گری، شرافت، أدب، راستی و جوانمردی را نه در شعار بلکه در عمل و رفتار و گفتار معنا کرد و توانست به عنوان یک الگوی ورزشی تمام عیار راه درست زیستن وشرافتمندانه زندگی کردن را به دیگران بیاموزد.
منصور پورحیدری دلی زنده به عشق داشت. عشق به مردم، عشق به ورزش و عشق به اعتلای نام ایران و همین عشق بود که مسیر زندگی پرافتخار او را رقم زد. عشقی که او را حتی در دوره بیماری و تا آخرین لحظه حیاتش با ورزش و با مردم همراه ساخت و اجازه نداد حتی لحظه ای فاصله و جدایی در آن ایجاد شود. منصور پورحیدری در شرایطی با زندگی وداع کرد که همه اطرافیان و مردمی که دوستش می داشتند با چشمانی اشکبار دعاگوی سلامتی اش بودند و چه رضایت و سعادتی برای این مرد بزرگ از این بالاتر که در شرایط و لحظات جانکاه بین مرگ و زندگی، همه را دست به دعا دید و چشم از جهان فروبست.برای آمرزش و آرامش روح بزرگش دعا می کنیم و بهشت برین را برایش آرزومندیم.به یقین نام نکوی این بزرگمرد ورزش ایران همواره باقی خواهد بود و شاگردانش راه و منش او را در سرلوحه زندگی شان قرار خواهند داد.برای همسر داغدیده و فرهیخته اش سرکار خانم دکتر شجاعی و فرزندان ارجمندش نیز صبر و شکیبایی از درگاه خداوند منان مسئلت داریم.
عبدالحمید احمدی – معاون فرهنگی و پژوهشی وزیر ورزش و جوانان
