پیکر استاد پس از تشییع راهی قطعه ی هنرمندان شد تا در کنار آرامگاه استادانی چون پرویز یاحقی و علی تجویدی و جلیل شهناز آرام گیرد.
با توجه به جایگاه والا و اعتبار هنری استاد مجید نجاحی، که جزو نوازندگانی بود که صدای سازَش، لحنی منحصر به فرد داشت، انتظار می رفت آیین تشییع او باشکوهتر برگزار شود درحالی که حتی نمایندگان رسانه ها نیز آن طور که شایسته بود، به این مراسم نیامده بودند، شمار اندکی از چهره های موسیقایی از بهر تسلای خاطر همسر و خانواده ی داغدار استاد نجاحی و نیز برای وداعِ آخر با این استاد بزرگ موسیقی ایران، خود را به محوطه ی باز تالار وحدت رسانده بودند؛ جایی که در لابه لای صدای فواره ها، نوای لطیف سنتورنوازی مردی به گوش می رسید که روحی داشت به لطافت نغمه های برخاسته از نشستن مضراب بر روی سیم های سنتورش.
در میان آفتاب و سایه و صدای فواره ها و طنینِ حالا دیگر پُرغصه ی سنتورِ یتیم شده ی مجید نجاحی، دوستان و دوستداران استاد یکی یکی به محوطه ی تالار وحدت می آمدند. از میان آنانی که خود را به مراسم رسانده بودند، می توان از استاد فضل الله توکل، آهنگساز، ترانه سرا و نوازنده ی بزرگ و صاحب سبک ساز سنتور نام برد که با همراهی پاشا پاشایی خود را به آیین تشییع رفیق قدیمی خویش رسانده بود.
از جمله دیگر چهره های حاضر در این مراسم باید از رضا مهدوی، فاضل جمشیدی، سید محمد میرزمانی، داوود گنجه یی، فرامرز امینی، حمیدرضا نوربخش، عبدالله معارفی، بابک بختیاری، شهرام صارمی، جواد بطحایی، شیرین طباطبایی و رضا خرّم نام برد.
** «گل های» رنگانگ یکی یکی گل های خود را از دست می دهد
اجرای مراسم را فرامرز امینی، چهره ی دلسوز و فعال عرصه ی فرهنگ و هنر ایران عهده دار بود. وی کلام خود را این طور آغاز کرد: تاریخ معاصر کشور هرگز این دوره را فراموش نمی کند، زیرا متأسفانه سال ۹۵، سال خوبی برای موسیقی ایران نبود؛ در آغاز سال استاد جواد لشکری رفت، بعد استاد پورتراب را از همین جا بدرقه کردیم و حالا نیز نوبت رسیده به مجید نجاحی.
امینی کلام خود را پی گرفت و گفت: «گل های رنگانگ» دارد یکی یکی گل های خود را از دست می دهد. باید درود فرستاد به روح داوود پیرنیا (مؤسس برنامه ی گل ها در رادیو) که این گل های عزیز را دور هم جمع کرد. مگر چند نفر دیگر از این گل ها داریم؟ فرهنگ شریف اکنون در بیمارستان است و عبدالوهاب شهیدی نیز به تازگی از بیمارستان مرخص شده. امیدوارم این اندک گل های باقی مانده سلامت باشند.
سخنان استاد فضل الله توکل به یاد دوست قدیمی
فرامرز امینی سپس از استاد فضل الله توکل، نوازنده ی صاحب سبک سنتور خواست تا برای حاضران سخن بگوید. استاد توکل به جایگاه آمد و به یاد دوست قدیمی خویش، که پیکرش، آرام و خاموش روبروی جایگاه خفته بود، سخن راند.
استاد توکل گفت: انّا لله و انّا الیه راجعون؛ همه بر می گردیم به آنجا که بوده ایم، جایی که نمی دانیم کجا است، اما ای کاش همه ی ما درست باز گردیم و همان طور که پاک آمده ایم، دوباره پاک به سوی خداوند باز گردیم، که همه به جز ذات خداوند، فانی هستیم.
وی گفت: استاد نجاحی از عزیزان من و پیشکسوتان سنتور بود، که جای وی خالی خواهد ماند، هرچند آثارش تا ابد ماندگار است. امیدوارم حرمت هنرمندان را رعایت کنیم و آثارشان را قدر بدانیم. خداوند استاد مجید نجاحی را بیامرزد.
این نوازنده ی بزرگ سنتور درباره ی نخستین آشنایی خود با مرحوم استاد نجاحی گفت: زمانی که زنده یاد پیرنیا برای اولین بار من را به برنامه ی گل ها دعوت کرده بود، به استودیویی کوچک در میدان ارگ رفتم تا با استاد اکبر گلپایگانی برنامه یی را ضبط کنیم. در آن استودیو استاد حسین قوامی نیز، که از شیفتگان ساز سنتور بود حضور داشت و برنامه یی را با مجید نجاحی اجرا می کرد. در آن استودیو من برای نخستین بار با مجید نجاحی آشنا و دوست شدم. اما متأسفانه در این سال های آخر به علت بیماری من و کسالت مجید، کم تر می توانستیم یکدیگر را ببینیم و بیش تر تلفنی با یکدیگر صحبت می کردیم.
هنرمندان گل ها مانند جواهرات ملّی موزه ی بانک مرکزی با ارزش هستند
بابک بختیاری، نوازنده ی ویلون و پژوهشگر موسیقی که از شاگردان استاد روانشاد پرویز یاحقی است، سخنران بعدی این مراسم بود. وی با ذکر خاطره یی از استاد پرویز یاحقی، گفت: امروز به یاد دومین روز از عید سال ۱۳۸۵ افتادم که در خدمت استاد یاحقی بودم و رادیو داشت تکنوازان با اجرای آقای یاحقی و آقای نجاحی را پخش می کرد. آقای یاحقی گفتند من با مجید نجاحی در دبستان پروانه هم کلاس بودم و آنجا بود که با وی آشنا شدم و بعد مجید نجاحی شد نخستین نوازنده ی سنتور ارکستر من. در سال ۳۲ نیز که دو آهنگ ساخته بودم، مجید نجاحی در کنار تار فرهنگ شریف، آهنگ های من را اجرا کرد.
بختیاری ادامه داد: در همان لحظه من به آقای یاحقی گفتم اگر اجازه دهید، زنگ بزنم به آقای نجاحی تا با ایشان احوال پرسی کنید. زنگ زدم به استاد نجاحی و آقای یاحقی کلی با رفیق قدیمی خویش صحبت کرد.
وی گفت: مرحوم پیرنیا نخستین نوازنده ی سنتوری را که به برنامه ی «گل ها» دعوت کرد، استاد رضا ورزنده بود. بعد از وی در برنامه ی «گل های شماره ی ۲۰» استاد نجاحی را دعوت کرد. سپس نیز دو سنتورنواز دیگر، یعنی استاد منصور صارمی و استاد فضل الله توکل به برنامه ی «گل ها» راه یافتند.
بختیاری افزود: استاد نجاحی سبکی منحصر به فرد داشت، یعنی زمانی که مضراب او به روی ساز می رود، شنونده می فهمد که نوازنده، مجید نجاحی است. ویبره هایی که مجید نجاحی با یک دست روی سیم های سنتور ایجاد می کرد و یا تحریرها و گیلیساندوهایش روی ساز، تحت تأثیر هم نشینی اش با نوازندگان بزرگ ویلون، همچون استادان پرویز یاحقی، حبیب الله بدیعی، علی تجویدی، همایون خرّم و سیاوش زندگانی بود.
این نوازنده ی ویلون گفت: لطافت و خلقیات روحی استاد نجاحی دقیقاً مانند لطافت ساز وی بود. هنرمندان برنامه ی «گل ها»، مثل جواهرات ملّی ایران در موزه ی بانک مرکزی دارای ارزش فراوان هستند و آثار این گوهرهای موسیقی ایران تا ابد زنده و جاوید خواهد ماند.
سخنان نوربخش درباره ی کنسرت ها و موسیقی
در ادامه، حمیدرضا نوربخش، مدیرعامل خانه ی موسیقی، به جایگاه آمد و ضمن عرض تسلیت به خانواده ی استاد نجاحی و جامعه ی موسیقی، گفت: این سرنوشت محتوم ما است که یک روز به این جهان می آییم و یک روز از این جهان می رویم؛ و آنچه در این فاصله می گذرد، به اراده ی ما است و ما نیز باید پاسخگوی آن باشیم.
وی بیان کرد: خوشا به حال افرادی چون استاد مجید نجاحی که تنها هنر و زیبایی آفریدند و آزاری به کسی نرساندند. مجید نجاحی هنرمندی پاک سیرت بود که فقط خدمت کرد و از خود نواهایی جاودان بر جا گذاشت. مردم سال های سال با نغمه های او زندگی کرده اند و به او درود می فرستند.
مدیرعامل خانه ی موسیقی درباره ی اظهار نظرهایی که این روزها درباره ی برگزاری کنسرت ها می شود، گفت: موسیقی ما متأسفانه دارد دوران عجیبی را طی می کند و ما چیزهایی را می شنویم که تا به حال نشنیده بودیم. موسیقیی که از آغاز انقلاب تا امروز در همه ی صحنه ها خدمت کرده و در کنار مردم بوده است، امروز با عجیب ترین جسارت ها و جفاها روبرو شده است.
نوربخش افزودد: هنرمندان مظلوم موسیقی ما در همه ی این سال ها به این مملکت خدمت کرده اند و در کنار مردم بوده اند. آیا روا است به بهانه ی تعطیلی یک کنسرت، هر کسی به خود اجازه دهد هر جسارت و توهینی به ساحت موسیقی و هنرمندان آن روا دارد؟ کنسرت چه ایرادی دارد؟ اینکه عده یی هنرمند توان و هنر خود را در طبق اخلاص می گذراند و برای کردم اجرا می کنند، آیا چیز بدی است؟
وی گفت: ما نیز ضوابط را می دانیم و هنرمندان ما خود طرازهای دینی و اخلاقی را می فهمند و رعایت می کنند؛ مردم نیز این را می فهمند. روا نیست عده یی بخواهند بر خلاف قانون در این باره تصمیم بگیرند، زیرا این مملکت، مِلک شخصی کسی نیست. ما از طریق مراجع ذی صلاح و حتی اگر لازم باشد، از طریق بزرگ ترین مسئولان نظام، این مسئله را پیگیری می کنیم.
نوربخش در پایان برای استادان فرهنگ شریف، عبدالوهاب شهیدی و محمدرضا شجریان آرزوی سلامتی کرد.
** عده یی از هنرمندان، خود موجب خانه نشینی استادان موسیقی شدند
پس از مدیرعامل خانه ی موسیقی، سید عباس سجادی، شاعر و مدیرعامل بنیاد آفرینش های فرهنگی – هنری نیاوران، به جایگاه آمد و گفت: حدود ۴۰روز پیش با فرزند عزیز استاد نجاحی تماس گرفتم تا حال استاد را جویا شوم و مقدماتی را فراهم کنیم برای بزرگداشت استاد، که فرزند ایشان در بیمارستان بودند و دیدار به تعویق افتاد. چندی بعد هم به سبب سفر استاد، این اتفاق رقم نخورد و متأسفانه با درگذشت استاد نجاحی، این دریغ برای همیشه برایم باقی ماند.
وی با اشاره به گفته های حمیدرضا نوربخش،بیان کرد: با وجود همه ی جور و جفاهایی که دیگران در حقّ موسیقی روا می دارند، باید پرسید که خود اهل موسیقی با موسیقی چه کرده اند؟ سال ها به سبب اعمال سلیقه های شخصی شماری از هنرمندان که عضو شوراهای گوناگون تصمیم گیری موسیقی بوده اند، عده یی از بهترین موسیقی دانان ما ناچار به عزلت نشینی شده اند و مانند استاد نجاحی خانه نشین شدند و در عزلت فوت کردند.
سجادی ادامه داد: شماری از هنرمندانی که در شوراهای گوناگون هستند، در حق دیگر هنرمندان موسیقی جفا کردند و موجب شدند آنان از عرصه ی موسیقی کنار روند. البته من به همه ی عزیزانی که در شوراهای تصمیم گیری موسیقی هستند، جسارت نمی کنم. ما در شوراها افرادی را داریم مانند استاد گنجه یی و آقای میرزمانی که با سعه ی صدر برخورد می کنند.
وی گفت: چرا تا مشکلی پیش می آید، می گوییم دولت و حکومت مقصر است؟ من می خواهم بگویم مگر دولت و حکومت از موسیقی سردر می آورد که در این باره تصمیم بگیرد؟ همین هنرمندانی که در شوراها هستند، به نمایندگی از دولت و حکومت تصمیم می گیرند و با اعمال سلیقه ی خود، می گویند فلان هنرمند چون بزمی ساز می زند، نباید فعالیت کند. مگر به همین بهانه سال ها استادانی چون شهناز و شریف را خانه نشین نکردند؟ عده یی از هنرمندان می خواهند با سلیقه ی خود برای همه ی مردم تعیین تکلیف کنند که چه بشنوند و چه نشنوند. اما باید دانست که این رفتارها به موسیقی آسیب می زند.
** آواز فاضل جمشیدی: در هوایت بی قرارم روز و شب
پایان این مراسم تشییعِ غریبانه را فاضل جمشیدی، خواننده ی موسیقی ایرانی، با خواندن آوازی در مایه ی بیات اصفهان بر روی شعری از مولانا، رقم زد؛ آنجا که جمشیدی با حزنی در صدا خواند: «در هوایت بی قرارم روز و شب / سر ز پایت بر ندارم روز و شب…».
چند دقیقه ی بعد پیکر استاد مجید نجاحی بر روی دست دوستدارانش تشییع شد تا با مرکب آهنینِ یادآور مرگ، راهی قطعه ی هنرمندان بهشت زهرا (س) شود و در همسایگی دوستانش، پرویز خان یاحقی و اسدالله ملک و علی تجویدی و جواد لشکری سکنی گزیند.
