ضرورت تشکیل قرارگاه صیانت فرهنگی متمرکز در کشور

 فرهنگ از مقوله های بسیار مهم ، پیچده  و تاثیر گذار در سرنوشت جوامع بشری است. هرچقدر فرهنگ مردم یک جامعه ، شهر و یک کشور به سمت تعالی و ارزش های الهی  حرکت کند قطعا رشد وپیشرفت آن جامعه در ابعاد مختلف علمی ، صنعتی  و …  بیشتر ظهور وبروز پیدا می کند و برعکس جوامعی که به امر فرهنگ بی توجهی کنند هرچقدر که پیشرفت هم داشته باشند به ناکجا آباد رسیده  ومسیری جزء  انحطاط و قهقرا ندارند.

کم نیستند جوامعی که بر اثر این بی توجهی به  امر مهم فرهنگی دچاروضعیت اسف بار اخلاقی  شده اند وآمار تکان دهنده ناهنجاری های اجتماعی  آنان بهترین سند بر این مدعا  است .  ایران اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نیست هرچقدر ارزش های دینی واسامی بیشتر در جامعه جاری وساری شود آثار وضعی این امر مهم  نیز بیشتر هویدا شده  که نمونه آن را می توان در جنگ  نابرابر و دفاع مقدس ، اردوهای جهادی  و… دید که علیرغم سختی جنگ ومشکلات آن، چه نیروهای  توانمند وموثری برای ایران اسلامی ساخته شدند .

در این رهگذر مدیران حوزه فرهنگ که پیش قراولان این امر مهم هستند نیزباید ازعناصری انتخاب شوند که کاملا حرفه ای موضوعات فرهنگی را درک و برای چالش های فرهنگی موجود راه حل داشته و در مقابل اقدامات و برنامه های خود مسئولیت پذیربوده و پاسخگوی هر اقدام در این حوزه حساس باشند.

به نظر می رسد مسئولین امور فرهنگی تصور می کنند در زمان ها و اوقات اداری می توانند وظایف خود را انجام دهند و مسئولیت خطیر خود را اجرایی نمایند و ورود بی مسئولیت داشته باشند به گونه ای که پس از انجام یا اجرایی نمودن یک تدبیر از نتایج آن اقدام خود را مبرا داشته و گمان می کنند فقط موظف هستند برنامه ها و تدابیر را انجام داده ونتایج آن برنامه ها و تدابیر بر عهده آنها نیست.

اینگونه ورود بی مسئولیت به موضوعات فرهنگی غم انگیز و یأس آور است چرا که باید در برابر نتایج و حاصل اقدامات خود در حوزه فرهنگی پاسخگو باشیم و نتایج حاصله را به اصطاح به دیگر مراکز شیفت نداده و جا خالی ندهیم، گویا حوزه فرهنگ یک فضایی را برای بعضی ها فراهم ساخته تا بتوانند به راحتی از زیر بار مسئولیت اقدامات شانه خالی کنند و اینجاست که نقش قوه مقننه و قانونگذاران اهمیت پیدا می کند.

رسالت اصلی و حقیقی متولیان امور فرهنگی صیانت از فرهنگ جامعه و غنی کردن این حوزه است، با رصد شرایط فرهنگی جامعه و تهاجم و شبیخون موجود آنچه لازم و ضروری است تشکیل یک قرارگاه صیانت فرهنگی به صورت متمرکز در کشور است تا بتواند به صورت کاملا حرفه ای نسبت به انجام مهندسی فرهنگی اقدام نماید و از هر فعالیت موازی در حوزه فرهنگ جلوگیری کند و گریبان مسئولین فرهنگی که ورود بی  مسئولیت در حوزه فرهنگ را پیشه خود ساخته وبه راحتی می توانند از بار مسئولیت فعالیت و اقدامات خود شانه خالی کنند جلوگیری به عمل آورد.

در کشور ما کار فرهنگی باید به صورت مجازی درحوزه های آسیب های اجتماعی صورت پذیرد. کار، تلاش و جهاد در حوزه فرهنگ بیش از این لازم و کم کار کردن در این حوزه قابل اغماض نیست.باید مدیران حوزه فرهنگ را ازعناصری  حرفه ای انتخاب کنیم که کاملا موضوعات فرهنگی را درک و برای چالش های فرهنگی موجود راه حل داشته و پس از اجرای برنامه ها و راه حل ها در مقابل این اقدامات فعالانه مسئولیت پذیر باشند و پاسخگوی هر اقدام در این حوزه حساس باشند تا نتوان به امورات فرهنگی ورود بی مسئولیت داشت و از نتایج اقدامات خود طفره رفت.

هر مسئول فرهنگی اگر اقدامات و فعالیت های خود را مثمر ثمر و باعث کنترل  کاهش آسیب های اجتماعی دید باید این اقدامات را تشدید و راه حل های جدید را بیازماید و از نخبگان فرهنگی نهایت استفاده را ببرد و اگر مسئولی اقدامات فرهنگی خود را بی نتیجه و فقط صرف هزینه دید، خود باید از این حوزه کناره گیری کند و قرارگاه صیانت فرهنگی باید این امر را تسهیل نماید و فرد مناسب و شایسته تری را جایگزین کند.

با خردمندی و استفاده از عناصر خوش فکر حوزه فرهنگی و با عدم موازی کاری در حوزه های مختلف فرهنگی و اجازه ندادن به هر مسئول فرهنگی جهت ورود بی مسئولیت به حوزه فرهنگ به راحتی می توان حوزه فرهنگ عمومی را از این شرایط خطیر نجات داد و به شرطی می توان این اهداف را محقق ساخت که قرارگاه صیانت فرهنگ عمومی تشکیل و تمام نهادهای فرهنگی ذیل این قرارگاه فعالیت و نسبت به انجام امور فرهنگی مجدانه تلاش و به صورت فصلی از اقدامات هر حوزه فرهنگی بازخوردگیری و نتایج آن مورد ارزیابی قرار گیرد.

کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی موجود سهل الوصول خواهد بود اگر یک نقشه واحد در این حوزه ترسیم و اجرایی شود .چابک، کوچک ،متفاوت و خلاق بودن باید در قرارگاه صیانت فرهنگی لحاظ شود تا اهداف تعیین شده محقق گردد. 

تهیه و تنظیم: سرهنگ”مسعود طریفی” معاون فرهنگی و اجتماعی فرماندهی انتظامی استان اصفهان