به گزارش خبرگزاری سرمایه گستران، در روزگاری که برخی گمان می‌برند نسل دهه هشتادی و نودی تنها به دنیای مجازی دل‌خوش است، ناگهان در بزنگاه تاریخ، این نسل ثابت کرد که در بزنگاه‌ها هم اهل میدان است.
نوجوانانی که شاید نه بوی باروت جنگ را استشمام کرده‌اند و نه تصویر واقعی جبهه را به چشم دیده‌اند، امروز در خط مقدم جبهه‌ای ایستاده‌اند که نامش «حفاظت از خاک وطن» است. حالا صدای این نسل نه از اتاق‌های گیمینگ که از میدان غیرت به گوش می‌رسد؛ آن‌ها آمده‌اند تا بگویند: اگر روزی خرازی‌ها و همدانی‌ها از این خاک دفاع کردند، امروز نوبت ماست.
رژیم صهیونیستی گمان کرد با کشتن فرماندهان و نخبگان علمی می‌تواند لرزه بر تن ایران بیندازد اما هر خونی که بر زمین ریخت، نهال ایستادگی را تنومندتر کرد، آنان که روزی از دل خاک برخاستند، امروز در جان نسل جدید دمیده‌اند.
دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها که کودکان دوران پس از دفاع مقدس‌اند، امروز زبان همان رشادت‌های دیروز شده‌اند، از مازندران تا خوزستان، از تهران تا زاهدان، صدایشان یکی است: اسرائیل باید بداند، این ملت هرگز نمی‌خوابد.
وقتی صدای نوجوانان ایران، صدای دفاع از وطن شد
آن‌چه در این روزها بیش از هر چیز دلگرم‌کننده بود، نه تنها پاسخ مقتدرانه ایران به این حمله بود، بلکه صدای نوجوانانی بود که چونان شیری جوان در میدان غیرت غریدند، دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها با صداقت و غیرت‌شان نشان دادند که آینده این سرزمین روشن، ریشه‌دار و بیدار است.
این نسل آمده است تا ادامه‌دهنده راه شهدایی باشد که با خون‌شان امنیت امروز را ساختند. آمده‌اند تا در بزنگاه‌های تاریخی، دفاع را تنها یک واژه در کتاب‌های درسی ندانند، بلکه رسالت خویش بدانند.
حیرت‌انگیز است، وقتی نوجوانی از نسل Z با صدایی رسا می‌گوید: «من به‌عنوان یک نوجوان ایرانی این حمله را محکوم می‌کنم و باید پاسخ داده شود، همان‌طور که پاسخ داده شد» یا وقتی دختری نوجوان با صلابتی بی‌بدیل می‌گوید: «حمله اسرائیل بدون اخطار بود، بی‌اخلاق بود و ایران باید پاسخ می‌داد»
ایران، خانه ماست؛ از آن دفاع می‌کنیم
اینجا دیگر تحلیلگران سیاسی نیستند که حرف اول را می‌زنند، این نسل تازه‌نفس است که روایت‌گر حقیقت و عدالت شده‌اند.
کوثر که متولد ۸۵ است، بی‌پرده می‌گوید: «اسرائیل زورگو است و می‌خواهد جلوی پیشرفت ما را بگیرد.» و ساغر، هم‌نسلش تأکید می‌کند: «ایران باید اسرائیل را نابود کند.» جملاتی که شاید از نوجوانان انتظار نمی‌رفت، اما امروز از دهه نودی‌ها، شنیدن چنین حرف‌هایی نه‌تنها عجیب نیست، بلکه مایه افتخار است.
طاها که متولد ۹۰ است با صراحت می‌گوید: «ما به اسرائیل اجازه نمی‌دهیم به خاک و ناموس‌مان حمله کند.» سبحان، هم‌کلاسی‌اش، تمثیل زیبایی می‌زند: «فرض کنید کسی بیاید و خانه‌ات را مال خودش بداند. این درست نیست. باید دفاع کرد.» نوجوانی دیگر با افتخار می‌گوید: «ما پشت پرچم سه رنگ‌مان می‌ایستیم.»
فاضل ۱۴ ساله، فراتر از سن‌و سالش، نگاهی فراگیر دارد: «ترک، لر، کرد، همه یک خونیم. شاید از مسائل داخلی ناراحت شویم، اما خاک‌مان را نمی‌دهیم.»
به گزارش سرمایه گستران، شب جمعه‌ای آرام. خانه‌ها غرق سکوت و خواب بودند. انگار قرار بود این جمعه هم شبی باشد از جنس دیگر شب‌ها اما ناگهان صدای موشک‌ها آمد و خواب از سرها پرید، دشمن از خواب آرام ما دل‌آشوب شده بود، دوباره رژیم صهیونیستی، همان چهره پلید و جنگ‌افروزِ آشنا، جسارت کرد و با پشتیبانی آمریکا، بر خاک ایران تاخت، حمله‌ای ناگهانی، بزدلانه و جنایت‌کارانه در دل شب و با هدف گرفتن ستون‌های اقتدار ایران، اما آن‌ها یک چیز را ندانستند: در ایران، شب حمله، آغاز بیداری ملی است.
گزارش از کبریا مقدس، خبرنگار سرمایه گستران در مازندران
منبع خبر : ایمنا
