به گزارش خبرگزاری سرمایه گستران، باز عاشورا رسید؛ با دلی که سال‌هاست از عطش کربلا لبریز است، انگار هنوز صدای سم اسبان در نینوا می‌پیچد، هنوز بوی خاک سوخته از خیمه‌ها بلند است و هنوز صدای کودکی که بی‌پدر شد، در گوش تاریخ می‌پیچد.
عاشورا تنها یک واقعه نیست، یک زخم کهنه است که هر سال، تازه‌تر از پیش در جان ما سر باز می‌کند.
آفتاب هنوز به میانه آسمان نرسیده بود که دشت نینوا، خونِ عشق را به خود دید. کربلا نه تنها جغرافیای یک شهادت بلکه مبدأ فهمی عمیق از حقیقت ایستادگی است؛ ایستادگی در برابر جبهه باطل، بی‌آنکه به اندک وعده‌ای دل سپرد و به اندک تهدیدی پا پس کشید.
امام حسین (ع) با چهل‌ودو سال روشنی از حیات پیامبر، تن به شمشیرها سپرد تا آینده، مفهوم آزادگی را از دل خاک بخواند.
امروز قرن‌ها از آن واقعه گذشته، اما عاشورا همچنان جاری‌ست؛ نه در تقویم که در جان مردم این سرزمین.
مردمی که هر سال با فرا رسیدن محرم، دل به غربت خیمه‌های سوخته می‌سپارند و در غبار نگاه‌شان، رد اشک‌هایی پیداست که با نام حسین جاری می‌شود.
در آن روزها، حسین ایستاد؛ نه تنها مقابل شمشیر که مقابل جهانی از دروغ و امروز ما ایستاده‌ایم؛ در روزگاری که باطل، چهره عوض کرده، اما ماهیتش همان است. همان ظلم، همان وقاحت و همان تشنگی برای خون حق.
در روزگاری که حسین (ع) تنها ماند، قبیله‌ی وفاداری هنوز در این دیار زنده است، همان قبیله‌ای که امروز در برابر جبهه باطل زمانه رژیم کودک‌کش صهیونیستی قامت بسته و به نیابت از تمام مظلومان جهان، صدای “هیهات مناالذله” را دوباره در گوش تاریخ طنین‌انداز کرده است.
و چه تقارن پرمعنایی است؛ محرم امسال عزادار سردارانی شدیم که هریک، پرچم‌دار غیرت و اقتدار این آب و خاک بودند، آن‌ها که جانشان را چونان اصحاب حسین (ع)، بی‌هیچ تردیدی نثار راه حق کردند، نام‌شان همان‌قدر بر تارک تاریخ ایران خواهد ماند که نام حبیب و زهیر و قاسم بر سینه عاشورا.
و چه شباهتی میان آن ظهرِ داغِ دهم محرم و روزهای امروز ایران؛ آن روز خیمه‌ها در آتش سوختند و امروز خانه‌هایی در قلب ایران و بغض‌هایی در دل مادران ایرانی که پیکر فرزندان‌شان بی‌صدا بازمی‌گردد، خون‌هایی ریخته شد و هنوز هم می‌ریزد.
این روزها، ایران نه‌تنها سوگوار است، بلکه آگاه است؛ آگاه به حقیقتی که سال‌ها پیش در کربلا رقم خورد و امروز در کوچه‌های خونین غزه، در آسمان بی‌ستاره خرمشهرهای نو و در هیاهوی رسانه‌های بی‌عدالت، تکرار می‌شود.
محرم امسال تنها یک مناسبت مذهبی نیست؛ یک بیانیه ملی در ستایش شهامت، در پاسداشت خون و در تعهد به راهی است که پایانش به عدالت ختم می‌شود.
در خیابان‌های این سرزمین، عَلَم‌ها دوباره بالا رفته‌اند. طبل‌ها می‌کوبند، زنجیرها بر سینه‌ها فرود می‌آیند و ایران یکپارچه، به یاد عاشورا، سرافراز ایستاده است.
محرم امسال با همه سال‌ها فرق دارد؛ ما تنها در سوگ یک واقعه نیستیم، در سوگ یک امتیم، امتی که هنوز هم برای حقیقت، باید خون بدهد و این خاک، هنوز هم کربلا است.
سنندج غرق در عزا و ماتم
مردم شهر سنندج با لباس‌های مشکی در هیئت‌ها و مراسم‌های سوگواری شرکت می‌کنند، صدای نوحه و طبل در شهر می‌پیچد و بازارها تعطیل می‌شوند؛ سنندجی‌ها با پخش نذری و عزاداری، ارادت خود را به امام حسین (ع) نشان می‌دهند.
عزای بجنورد در ظهر عاشورا
هیئات بجنورد روز عاشورا به سمت امامزاده سید عباس (ع) دسته روی کردند و بر شهادت اباعبدالله گریستند.
ایلام غرق در عزای سیدالشهدا
همزمان با دهم محرم‌الحرام آئین‌های سوگواری سید و سالار شهیدان در استان ایلام با حضور پرشور مردم ولایتمدار استان ایلام برگزار شد.
حماسه عاشورایی در دیار دلیران
هم‌نوا با کاروان کربلا و در روز عاشورای حسینی، مردم ولایتمدار و عاشورایی کرمانشاه با حضوری باشکوه در دسته‌جات عزاداری، بار دیگر عشق و ارادت خود به سیدالشهدا (ع) را به نمایش گذاشتند. خیابان‌های شهر، صحنه تجلی ایمان، وفاداری و حماسه‌ای ماندگار شد.
دل این ملت، سوخته‌تر از هر محرم است؛ اشک‌های مادران شهید بر گِردِ گهواره علی‌اصغر می‌چرخد و بغض نوجوانی که عکس عموی شهیدش را به سینه می‌فشارد، با ناله “وا حسیناه” گره خورده است و عَلَمی که امروز در دست هیئتی بالا رفته، از نیام شمشیری آمده که در دستِ حق‌طلبان زمان است.
ایران در محرم امسال تنها عزادار عاشورا نیست؛ داغ‌دار سردارانی است که در قافله خون بی‌هیچ ادعایی پا جای پای عباس گذاشتند، بی‌سایه، بی‌حاشیه و با چفیه‌ای بر گردن و ایمانی در دل، رفتند تا نشان دهند راه هنوز باز است، کربلا هنوز جاری و عاشورا هنوز تمام نشده است.
این مردم، هنوز هم «زینبی» مانده‌اند؛ برای روایتِ آنچه بر ما گذشته است.
خبر تکمیل می‌شود…
منبع خبر : ایمنا
