خانواده نقش اساسی در تربیت اخلاقی و سلامت روحی و روانی کودک و نوجوان دارد. خانواده در مقام مربی باید سعی کند تا در کودک فضائل اخلاقی به ملکات اخلاقی مبدّل گردد.
خانواده از منظر روایات معصومین (ع) به عنوان محملی جهت تربیت،مهد پرورش فکر، اندیشه، اخلاق تعالی و رشد انسان است. حضرت امام خمینی (ره) دامن مادر بزرگترین مدرسه ای است که بچه در آنجا تربیت می شود و آنچه که بچه از مادر می شنود غیر از آن چیزی است که از معلم می شنود، بچه از مادر بهتر می شنود و تبعیت می کند و در دامن مادر بهتر تربیت می شود تا در جوار پدر یا معلم.
امام خمینی (ره) در این باره بیان داشتند: خانه های شما باید خانه ی تربیت اولاد باشد و منزل تربیت علمی، دینی و تهذیب اخلاقی باشد توجه به سرنوشت بچه ها به عهده پدران و مادران است و مادرها بیشتر مسئول هستند و مادرها اشرف هستند.
شرافت مادری از شرافت پدری بیشتر است، تأثیر مادر هم در روحیه ی اطفال از تأثیر پدر بیشتر است. این مادر که بچه در دامن او بزرگ می شود، بزرگترین مسئولیت را دارد و شریفترین شغل را دارد. شغل بچه داری، شریفترین شغل در عالم بزرگ کردن یک بچه است و تحویل دادن یک انسان به جامعه، بچه هائی که از دامن مادر جدا شده اند یا تربیت صحیح و محبت از مادر ندیده اند عقده پیدا می کنند، این عقده ها منشأ همه ی مفاسدی است یا اکثر مفاسدی است که در بشر حاصل می شود.
کودک و نوجوان دختر همه ی چشم و گوشش به قول و فعل شما هست، از شما دروغ نشنود وگرنه بعد دروغگو از کار در می آید. اگر دید مادر دروغ می گوید او هم دروغگو می شود. اگر دید مادر آدم صحیحی است، پدر آدم صحیحی است او هم صحیح بار می آید. مادر خوب بچه ی خوب تربیت می کند و خدای نخواسته منحرف باشد بچه از همان دامن مادر منحرف بیرون می آید.
نتیجه اینکه خانواده مصدر و منشأ تربیت و سازندگی و نهادینه نمودن ارزشهای اسلامی و قرآنی از جمله فریضه حجاب وعفاف می باشد. اگر مادر و پدر و اعضا خانواده، انسان های عفیف، پاکدامن، محبوب، و مقید به رعایت و انجام فرائض و ارزش های الهی باشند فرزندان آنها هم اینچنین خواهند بود.
البته از جمله وظائف والدین سالم سازی محیط و مراقبت در محیط تحصیل و دوستان فرزندانشان می باشد. والدین وظائفی به عنوان حلقه ی تکمیلی نهادینه نمودن ارزشهای قرآنی از جمله حجاب و عفاف دارند چه بسا فرزندان سالمی که از خانواده های خوب بخاطر عدم مراقبت تربیتی دچار لغزش و انحراف شده اند.
کودک و نوجوان:
دوران کودکی و نوجوانی به جهت نقشی مهمی که در سرنوشت آینده انسان ایفا می کند، فرصت بی نظیری است که نباید آن را از دست داد.
این دوران بهترین زمان برای تربیت و پایه گذاری زندگی سالم و سعادتمندانه کودکان و نوجوانان است. چرا که شالوده شخصیت انسان در همین دوران شکل می گیرد. تربیت دینی کودکان و نوجوانان از جمله نهادینه نمودن فریضه حجاب و عفاف بایستی در دوران قبل از دبستان و از طریق ایجاد انس نسبت به مسائل و ارزشهای دینی و قرآنی تحقق یابد.
از عوامل مؤثر در تربیت و پرورش کودکان و نوجوانان شناخت فطریات آنها می باشد. اگر این شناخت حاصل شد تربیت و پرورش و رشد کودکان و نوجوانان بهتر، راحت تر و صحیح تر انجام می گیرد.
کودکان و نوجوانان بدلیل جدید العهد بودن و پاک بودن فطرتشان قابلیت تربیتشان بیشتر است و لذا تربیت باید از اول کودکی باشد و مربی (خانواده) با برنامه به تربیت این امانات الهی بپردازد.
اگر این کار صورت گیرد آنها به مراتب عالیه خواهند رسید. امام خمینی (ره) فرموده اند: (کودکان خودتان را تهذیب کنید، کودکان خودتان را اسلامی بار بیاورید.
نهادینه کردن:
نفوس کودکان و نوجوانان یک نفوس سالم، ساده و بی آلایش و قابل قبول هرتربیتی است و هر چیزی که به آنها القا شود می پذیرند، کودکان و نوجوانان یک آئینه صیقلی هستند که هر چه با برنامه و جذابیت های خاص خود به آنها القا شود آن را می پذیرند و بر ذهن و فکر آنها نقش می بندد، انس دهی کودکان و نوجوانان با ارزشهای اخلاقی از جمله: فریضه حجاب و عفاف، تکرار با برنامه، نمایش الگویی و عملی والدین و اعضاء خانواده، تشویق و ترغیب و عادت دهی مطلوب کودکان و نوجوانان به انجام ارزشها و فرایض موجب نهادینه شدن ارزشها و فرائض الهی در نفوس و وجود آنها می گردد و به عبارتی دیگر ارزشها آگاهانه و عالمانه درونی می گردد و عمق می یابد و سطحی و زودگذر نخواهد بود.
روش شناسی:
شناسائی و پیدا کردن راهکارها، شیوه ها و مهارت های مؤثر در آموزش، تبیین، الگو سازی و نهادینه نمودن ارزش ها و فرائض دینی در قرآن کریم، روایات حضرات معصومین (علیهم السلام) موجب می گردد تا با بهره گیری صحیح و با برنامه بتوانیم از آن شیوه ها و روشها بهره جسته و با زمینه سازی، فضا سازی، جهت بخشی و الگو دهی و با استمداد از عناصری همچون محبت، تشویق و تذکر به نهادینه نمودن یا درونی نمودن و عمق بخشی به ارزشها و فرائض دینی اقدام نمود. تربیت دینی بدون بهره گیری از شیوه ها و روشها و مهارت ها و بدون برنامه و صبر راه به جائی نخواهد برد و نتیجه مطلوبی عاید نخواهد شد.
تربیت دینی:
تربیت در لغت از ریشه (ربو) اشتقاق یافته است. تربیت از نظر دانشمندان تربیتی، فعالیتی منظم و تدریجی برای کشف استعدادها و از قوه به فعلیت رساندن آنهاست. بنابراین تربیت دینی به معنای چگونگی به کارگیری و پرورش استعداد های درونی انسان در پذیرش، اُنس، تقید و تحقق ارزشها و فرائض دینی است تا با آنها به رشد و کمال مطلوب دست یابد و هدف نهائی از این تربیت رشد انسان به مقام عبد الهی و عبودیت الهی است.
چرا که دین از جانب خداست و ارزشها و فرامیندینی همگی در جهت رشد و پویائی و بالندگی انسان برای تحصیل قرب حضرت حق تبارک و تعالی می باشد. در تربیت دینی عواملی نقش گذار هستند که عبارتند از وراثت، محیط و معاشران و دوستان که اگر این سه عامل از روحیه ی دینداری و تقید به ارزشها و فرائض الهی برخوردار باشند، تربیت دینی کودکان و نوجوانان از جمله در فریضه حجاب و عفاف نتیجه خواهد داد و اگر این سه عامل نامطلوب باشند تربیت دینی به معنای واقعی محقق نخواهد شد.
سرهنگ جهانگیر کریمی – معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان اصفهان
