درسهای نبرد دو همسایه شمالی برای اقتصاد کشور ما

آیا تا به حال از خود پرسیده اید که چطور می شود لب مرز، بدون هیچگونه ترس و لرز و نگرانی ایستاد و با فراغت بال آتش باران جنگی دو همسایه شمالی و درگیری ارمنستان و آذربایجان بر سر منطقه قره باغ را نظاره کرد ؛ و هیچ واهمه ای به دل راه نداد ؟!

در پاسخ باید گفت ، بله ، به شرط اینکه مطمئن باشی که کشورت آنقدر دارای اقتدار و قدرت و صلابت است که کسی نمی تواند نگاه چپ به آن بکند و متعرض امنیت ، خاک و ناموس تو شود.

به عنوان نمونه مردم دیدند که هر بار تروریست های داعشی ، که دست پرورده جناح “غربی، عبری، عربی” بودند ، یا حزب دموکرات کردستان عراق ویا سایر تروریست های آمریکایی ، مرتکب حماقت و جسارت شدند، چگونه جواب آنها با موشک های نقطه زن و قدرتمند ایرانی داده شد . موشک باران پایگاه آمریکایی عین الاسد ، موشک باران پایگاه تروریسته ای داعشی در منطقه ابوکمال، و هدف قرار دادن هواپیماهای بدون سرنشین و جاسوسی و فوق پیشرفته آمریکایی، شاهدی بر این ماجرا است .

اینجاست که توان بالای موشکی و خودکفایی نظامی ، برخورداری از قدرت منطقه ای ، داشتن غیرت و صلابت ، و برخورداری از “دکترین مقاومت ” اهمیت خود را نشان می دهد و جایگاه شهدای حرم بیشتر درک می شود.

براستی اگر ایران اسلامی ، به فکر افزایش توانمندیهای نظامی ، تسلیحاتی ،موشکی و پدافندی خود نبود ، و همه چیز را می خواست از راه مذاکره ، سازش و دیپلماسی التماسی حل کند ، آیا مردم مناطق مرز نشین کشورمان به همین راحتی خیال و آسودگی درونی می توانستند نظاره گر دعوا و درگیری دو همسایه شمالی باشند ؟!
اگر انقلاب اسلامی به برکت تفکر جهادی و خودباوری و اتکا به جوانان ، به توانمندی ساخت موشک های نقطه زن نرسیده بود ، تروریستهای تکفیری و سایر دشمنان انقلاب اسلامی ، با کوچکترین بهانه ای ، مرزهای ما را مورد حمله و تعرض و تجاوز خویش قرار می دادند.

خودداری آنها از تعرض به خاک میهنمان ، بخاطر اخلاق و انسانیت و رعایت حقوق بشر و … نیست ، بلکه از ترس کوبیده شدن و عقوبت گردیدن با موشکهای نقطه زن و قدرتمند جمهوری اسلامی است .

پس همانطور که وصول به قدرت بازدارندگی در پرتو موشک، موجب امنیت جغرافیایی کشورمان گردیده ، در جنگ اقتصادی هم باید به قدرت بازدارندگی ‌برسیم تا از تحریمهای دشمن دیگر واهمه و ترسی به خود راه ندهیم.
اما راهکار تحصیل قدرت بازدارندگی در جنگ اقتصادی ، به این نیست که آدرس غلط ” مذاکره و سازش و دیپلماسی التماسی” را بپیمائیم،بلکه راهکار حقیقی عبور از تحریمها و تهدیدهای اقتصادی در اینست که به اقتصاد مقاومتی روی آوریم ، و نگاهمان را به درون و تکیه به جوانان و فعال سازی ظرفیتهای داخلی سوق دهیم.

** کلید حل مشکلات در خارج کشور نیست
متاسفانه برخی افراد بی بصیرت و سلبریتی ها و شبه روشنفکران غربزده
می گویند : ” موشک می خواهیم چکار ؟! ، حتی یکی از سیاستمداران کهنه کار کشورمان که مشاورینی غربزده و لیبرال او را احاطه کرده بودند ، گفته بود : “دنیای فردا دنیای موشک نیست ” (نقل به مضمون) . این تفکر ها ی شبه روشنفکرانه که بیشتر بوی نادانی و بی خردی می دهد ، سبب می شودکه فریب جریان تحریف و منافقین نفوذی را بخوریم و خیال کنیم که کلید حل مشکلات در نیویورک ، ژنو و لوزان است. این در حالی است که کلید حل مشکلات اقتصادی در داخل است نه در خارج از این مرز و بوم.

به عبارت دیگر ، راهکار عبور از تحریم ها و تهدیدها این نیست که به اسم فریبنده و زیبای “مذاکره ، تعامل با دنیا ، تنش زدایی و ….” ، رویکرد ذلت بار و حقیرانه “سازش، تسلیم، عقب نشینی از حقوق هسته ای، امتیاز دادن یک طرفه، و کرنش در برابر غرب” را تئوریزه و توجیه نماییم، بلکه کلید حل نابسامانی های اقتصادی در این است که مولفه های قدرت و اقتدار درونی را افزایش و ارتقاء بدهیم.

**حمایت از تولید داخل ، رمز عبور از تحریم ها است
رمز عبور از تحریمها و تهدیدها در این است که از تولید داخلی حمایت نماییم، از واردات بی رویه ممانعت جدی بعمل آید، با رانت و فساد و تبعیض و نفوذیهای فرصت طلب مبارزه گردد، موانع کسب و کار برداشته شود، کشاورزی و تولید کننده داخلی را تقویت و حمایت نماییم ، اتکا به جوانان و ظرفیتهای عظیم داخلی داشته باشیم، نهضت خودکفایی را در صنعت و کشاورزی و قطعه سازی رونق دهیم، روحیه خودباوری و اعتماد به نفس را در میان ملت بالا ببریم، مدیریت جهادی و میدانی را بر مدیریت اشرافی پشت میز نشینی ترجیح دهیم، و چشم امیدمان به خدا باشد نه به کدخدا.
این یعنی “اقتصاد مقاومتی” ، که رهبرمعظم انقلاب چند سال است بر آن تاکید و اصرار و پافشاری می کنند ، ولی متاسفانه دولتمردان لیبرال غربگرا به آن توجهی نمی کنند.

در چنین شرایطی ، آیا وقت آن نرسیده که با بصیرت و همت و غیرت ملی ، و با رای صحیح در انتخابات ، تفکر غربگرا و غربگدا و اشرافیت مدعی اصلاح طلبی و اعتدال را کنار بزنیم ، و به تفکر انقلابی جهادی با رویکرد “ما می توانیم” رای بدهیم ؟!
یادمان نرود که جنگ با عراق (بخوانید جنگ جهانی با تمام ابرقدرتها) را با بیست ساله ها بردیم ، چون اتکایمان به خدا و به جوانان برومند داخلی بود ، نه اعتمادبه کدخدا ، میز مذاکره و دیپلماسی التماسی انفعالی .

نویسنده : رسول رضایی
طلبه و پژوهشگر حوزه علمیه اصفهان