صنعت حمل و نقل ریلی
در ایران به دلیل فواصل طولانی و تراکم جمعیت پایین، سرمایه گذاری در احداث خطوط ریلی سنگین بوده و همواره به تعویق افتاده با این حال پس از پیروزی انقلاب اسلامی رشد چشمگیری یافته بطوریکه هم اینک بیش از ١١,٠٠٠ کیلومتر راه آهن در کشور وجود دارد. البته با توجه به نیاز کشور در سال های آتی می بایست خطوط ریلی سالانه ١,٢٠٠ کیلومتر رشد نماید. در حال حاضر در بخش بار سالانه در حدود ٣۴ میلیون تن کالا به صورت ریلی جابه جا می شود که از این مقدار حدود ٧٠ درصد مربوط به حمل مواد معدنی عمدتا سنگ آهن می باشد که در آینده با توجه به توسعه طرح های تولید فولاد وسیمان این سهم به حداقل ٨٠% بالغ خواهد شد. از طرف دیگر با توجه به اجرای طرح هدفمندسازی یارانه و افزایش نرخ حامل های انرژی و نسبت مصرف سوخت یک به شش حمل ریلی نسبت به جاده، حمل ریلی انبوه بار برای کارخانجات فولادسازی در این سال ها توجیه پذیرتر خواهد بود. ضمن اینکه نرخ حمل ریلی با افزایش قیمت گازوئیل با نرخ جاده نیز قابل رقابت شده و حجم بار بیشتری جذب شبکه ریلی کشور خواهد شد.
صنعت ریلی از جمله صنایع سرمایه بر است به طوریکه یک شرکت ریلی، برای کسب مجوز فعالیت در مجموعه مسافری باید حداقل ۵٠دستگاه واگن مسافری و برای یک مجموعه باری حداقل ۶٠٠ دستگاه واگن باری در اختیار داشته باشد. این موضوع محدود بودن رقبا در این صنعت را در پی خواهد داشت.
همواره یکی از اصلی ترین چالش های فعالین صنعت ریلی مربوط به نحوه تعامل با بخش دولتی و خصوصا مکانیزم پرداخت حقوق دولتی بوده است. کل درآمد حمل در این صنعت به سه بخش اصلی تقسیم می شود. تعرفه لوکوموتیو، تعرفه بهره برداری از شبکه ریلی و تعرفه واگن
تعرفه بهره برداری از شبکه ریلی مربوط به حق دسترسی به شبکه ریلی راه آهن می باشد که شامل تأمین هزینه های خطوط ریلی و زیر ساختی است که متولی آن شرکت راه آهن جمهوری اسلامی است.
تعرفه لوکوموتیو به مالک لوکوموتیو تعلق می گیرد و انجام امورات مربوط به راهبری لکوموتیوها از قبیل تأمین راهبر و نیز نیروی انسانی مورد نیاز بر عهده راه آهن جمهوری اسلامی ایران است.
تعرفه واگن یا حق مالکانه که به شرکت حمل و نقل ریلی و یا دارنده واگن تعلق می گیرد در یک چرخه رقابتی و با توجه به فصول مختلف سال و شرایط حاکم بر بازار حمل و نقل و در مقایسه با حمل و نقل جاده ای تعیین می شود.
کاهش تعرفه دسترسی به شبکه ریلی از سال قبل آغاز شده و پیش بینی می شود نرخ رشد تعرفه دسترسی به شبکه ریلی طی سال های آتی با فاصله معنی داری کمتر از نرخ تورم سالیانه تعیین شود. با توجه به حاشیه سود نسبتا پایین صنعت، این امر می تواند سبب افزایش قابل توجه سودآوری در شرکت های فعال در صنعت (خصوصا حمل و نقل ریلی باری) شود.
همچنین طبق برنامه بلندمدت صنعت حمل ونقل، نسبت تعرفه ریلی به جاده ای تا سال ١۴٠٠ کاهشی خواهد بود تا جایی که تعرفه حمل ریلی به ۶٠ درصد تعرفه حمل جاده ای خواهد رسید. همین امر نشان از توجه ویژه به صنعت حمل و نقل ریلی می باشد.
یکی از مزیت‌های راه آهن کاهش هزینه های استهلاک شبکه است یعنی در راه آهن هزینه های نگهداری خطوط کمتر از هزینه های نگهداری جاده ها (بازای عملکرد مشابه در انتقال بار و مسافر) می باشد با این حال در حمل و نقل جاده ای، جبران هزینه های نگهداری جاده ها غالباً بر عهده استفاده کنندگان نیست پس این مزیت راه آهن موجب منافع مالی برای راه آهن و شرکت های حمل و نقل ریلی نمی شود و حتی برعکس هزینه های نگهداری خطوط ریلی اکثرا بر عهده دستگاه بهره بردار می باشد. به گونه ای که شرکت های حمل و نقل ریلی باید بخشی از درآمد خود را به خاطر تامین زیرساخت و تحت عنوان حق دسترسی به شبکه ریلی به شرکت راه آهن بپردازند. این عوارض که مشابه ای در بخشجاده ای ندارد به معنای اخذ عوارض از استفاده کنندگان حمل و نقل ریلی و اعطای یارانه به استفاده کنندگان جاده ای می باشد.
بازنگری در قانون مالیات بر ارزش افزوده
نحوه اعمال قانون مالیات بر ارزش افزوده در صنعت حمل و نقل باعث شده فقط از این محل، حمل و نقل جاده ای حدود ٩ درصد ارزانتر از حمل و نقل ریلی می باشد. زیرا اولا به بخش کوچکی از حمل و نقل جاده ای مالیات بر ارزش افزوده تعلق می گیرد و از طرف دیگر به دلیل کوچک بودن محموله های جاده ای امکان فرار مالیاتی در این بخش زیاد است. در مقابل در صنعت حمل و نقل ریلی اولا به تمام هزینه حمل و نقل، مالیات بر ارزش افزوده تعلق می گیرد و ثانیا به دلیل اینکه معاملات در این بخش کلان است و نیز یک طرف هر معامله ای شرکت دولتی راه آهن است به هیچ عنوان امکان فرار مالیاتی وجود ندارد.
در بازنگری قانون مالیات بر ارزش افزوده که هم اکنون در هیات دولت در جریان است و همچنین در بند ٢٣ لایحه برنامه ششم توسعه، با اصلاح رویه مذکور حمل و نقل ریلی باری از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده معاف خواهد شد.
ایجاد ظرفیت های جدید قانونی
با آغاز به کار دولت یازدهم، برای توسعه حمل و نقل ریلی ظرفیت های جدید مناسبی منظور شده است. بر این اساس در سالهای ٩٣ و ٩۴ اعتباری به میزان ١۵ هزار و ١٣.۵ هزار میلیارد ریال برای توسعه و نوسازی شبکه ریلی کشور منظور شده است.
جایگاه شرکت در صنعت
از منظر تناژ بار حمل شده شرکت ریل پرداز سیر در سال ٩٣ با دو پله صعود از رتبه هشتم به رده ششم صعود کرد که این مهم به دلیل افزایش تعداد واگن های در دسترس و همچنین افزایش قراردادهای حمل و نقل اتفاق افتاد. شرکت انتظار دارد در سال ٩۵ با بهبود وضعیت عملیاتی و علی الخصوص اضافه شدن ناوگان جدید به رتبه چهارم ارتقا یابد.
همچنین از میان حدود ٢٢ هزار واگن باری موجود در کشور ٩۴۴١ دستگاه واگن لبه بلند است که ١١ درصد از این تعداد در تملک شرکت ریل پرداز سیر است. واگن لبه بلند جهت حمل سنگ های معدنی استفاده می شود. نمودار زیر سهم شرکت های فعال در فضای حمل و نقل ریلی از منظر تعداد واگن های باری لبه بلند را در سال ٩۵ نمایش می دهد.
تقریبا ٢١% از تعداد واگن های لبه بلند در اختیار شرکت بهتاش می باشد و شرکت ریل پردازسیر نیز سهمی ١١% در تعداد واگن های لبه بلند دارد. گفتنی است ازین نوع واگن ها برای حمل محصولات معدنی استفاده می گردد.
تاریخچه فعالیت شرکت
شرکت ریل پرداز سیر در تاریخ ۴/۵/١٣٨٨ به صورت مسئولیت محدود در اداره ثبت شرکت های تهران به ثبت رسید و به استناد صورت جلسه مجمع عمومی فوق العاده مورخ ١١/٠۴/٩١ صاحبان سهام، نوع شرکت از مسئولیت محدود به سهامی خاص تغییر یافت. پروانه فعالیت شرکت در زمینه ریلی در تاریخ ٢٠/١٠/٩٠ توسط انجمن صنفی شرکت های حمل و نقل ریلی و خدمات وابسته به عنوان عضو طلایی صادر گردید و هر ساله تمدید می گردد.
فعالیت اصلی شرکت
انجام پروژه های مرتبط با حمل و نقل ریلی، پروژه های تحقیقاتی، مطالعاتی، مشاوره ای، تظارت، اجرایی، مدیریتی، عمرانی و انجام خدمات راهبری، نگهداری و تعمیرات انواعناوگان حمل و نقل ریلی، انجام خدمات بازرگانی، واردات و صادرات هر نوع مصالح مواد و تجهیزات مورد نیاز در جهت اهداف شرکت، اخذ نمایندگی از شرکت های داخلی و خاررجی، برگزاری و شرکت در نمایشگاه های داخلی و خارجی، تشکیل شرکت مشترک به منظور همکاری با شرکت های داخلی و خارجی، انجام فعالیت های اخذ انواع تسهیلات در زمینه حمل و نقل ریلی برای شرکت.
سرمایه شرکت
سرمایه شرکت طی چندین مرحله افزایش به ١،٩۶٠ میلیارد ریال در سال ٩٣ رسیده است.
ترازنامه
براساس ترازنامه ۶ ماهه منتهی به ٣١/٠۶/٩۴ دارایی های شرکت با رشد ٢ درصدی نسبت به سال ٩٣ مبلغ ٣,٧٠٣ میلیارد ریال گزارش شده است. دارایی های ثابت شرکت ۶١ درصد از کل دارایی های شرکت را تشکیل داده است . همانطور که اشاره شد این صنعت سرمایه بر است.
در دوره ی منتهی به ٢٩/١٢/٩٣ بیشترین وزن دارایی های جاری در اختیار اسناد دریافتنی تجاری با سهم ٧۵.۶% از دارایی های جاری بوده است اما در گزارش دوره ی منتهی به ٣١/۶/٩۴ پیش پرداخت ها بیشترین وزن را داشته اند که به علت انتقال از دارایی های آماده فروش از دارایی ثابت به پیش پرداخت ها رخ داده است و به همین ترتیب در بخش دارایی ثابت شاهد افت ٣٢% هستیم. این معامله مربوط به فروش واگن های مسافری به شرکت ریل پرداز نوآفرین بوده است.
در بخش بدهی ها نیز با افزایش ۴% این بخش رو به رو هستیم که عمده ی آن مربوط به تسهیلات مالی دریافتنی شرکت تشکیل می دهد که این تسهیلات به شرکت ریل پرداز نوآفرین منتقل شده است. همچنین در تاریخ ٣١/۶/٩۴ حساب ها و اسناد پرداختنی بلند مدت شرکت با ١۴% کاهش به رقم ٢٧٣ میلیارد ریال گزارش شده است. سود انباشته شرکت در پایان سال ٩٣ ازای هر سهم حدود ۵ ریال می باشد.
بررسی صورت سود و زیان
شرکت در سال ٩۵ درآمد خدمات خود را با ٢۶% افزایش به رقم ٧۶٧ میلیارد ریال در نظر گرفته است که این افزایش ناشی از خرید واگن های جدید می باشد و از طرفی حاشیه سود ناخالص نیز از ١٣% به ٢١% افزایش در نظر گرفته است. همچنین هزینه ی مالی نیز از ٠ ریال به ٣۶ میلیارد ریال افزایش یافته است که این افزایش ناشی از خرید واگن های جدید می باشد. در پایان برآیند همه این امور، منجر به افزایش ٣% حاشیه سود خالص از ٧% به ١٠% شده است. پیش بینی سود خالص هر سهم سال ٩۵ با ٨١% افزایش نسبت به سال ٩۴ به رقم ٣٨ ریال گزارش شده است. شرکت در سال ٩۴ نیز پیش بینی سود ٢١ ریالی داشته است که در گزارش شش ماهه ٩ ریال معادل ۴٣ درصد از سود را محقق کرده است. با توجه به روند صعودی فروش و سود عملیاتی شرکت به نظر می رسد تحقق سود پیش بینی سال ٩۴ قابل تحقق باشد.
فروش
درآمد این شرکت ناشی از عقد قرارداد با شرکت های مختلف به منظور حمل مواد اولیه یا محصولات آن ها می باشد و در سال ٩۵ نیز عمده ی درآمد خدمات شرکت ناشی از عقد قرارداد با ذوب آهن می باشد که این قرارداد سهمی ٨۵% در درآمد شرکت داشته است. سایر مشتریان نیز سهمی ١۵% دارند.
شرکت با واگذاری واگن های خود به صورت اجاره از این راه درآمد کسب می کند. لازم به ذکر است که این شرکت در سال ٩٣ سهم بازاری ۴.۴% از بازار ریل کشور را در اختیار خود داشته است و در برنامه ریزی های خود قصد دارد سهم بازار خود را به ١۵% رساند که با در نظر گرفتن ٣۴ میلیون تن بار ریلی کل کشور در سال ٩٣ هدف بزرگی می باشد.
آخرین قرارداد شرکت در اسفند ماه سال ٩۴ منعقد شده است ولی شروع قرارداد از تاریخ مهر ماه ٩۴ بوده است. این قرارداد به صورت یک ساله با شرکت ذوب آهن اصفهان می باشد که درآمد ناشی از آن برابر با ۶۵ میلیارد ریال پیش بینی گردیده است که حاشیه سود ناخالص این قرارداد نیز برابر با ٢١% می باشد. حاشیه سود ناخالص قراردادها در سال گذشته ١٣% بوده است.
مفروضات فروش
شرکت برای برآورد فروش خود در سال ٩۵ از اطلاعات ١٠ ماهه واقعی و دو ماهه پیش بینی شده سال ٩۴ استفاده نموده است. همچنین برای سه ماهه سوم و چهارم سال ١٣٩۵ پیش بینی افزایش ١٠% نرخ حق مالکانه و افزایش ٣٠٠ واگنی در ٩ ماهه و ٣٠٠ واگن نیز در ١٢ ماهه ی مفروضات شرکت آورده شده است.درآمد حاصل از ۶٠٠ واگن جدید در نیمه دوم سال ٩۵ به مبلغ ١۶٢ میلیارد ریال پیش بینی شده و این واگن ها تا سه سال از پرداخت حق دسترسی معاف هستند و این موجب افزایش حاشیه سود ناخالص شده است.
ناوگان فعلی شرکت قابلیت حمل ۵۵ تن کل در هر واگن را دارند که این رقم در ناوگان جدید به ۶٨ تن در هر واگن رسیده است.
در حال حاضر شرکت تعداد واگن در سرویس ناوگان فعلی را ٩۶٠ واگن در نظر گرفته است و همانطور که اشاره شد در ۶ ماهه دوم سال ٩۵ در حدود ۶٠٠ واگن جدید نیز به ناوگان شرکت اضافه شده که برای شرکت درآمدی ١۶٢ میلیارد ریالی به همراه خواهد داشت. گفتنی است مذاکرات واگن های جدید برای ١٠٠٠ واگن صورت گرفته است و به صورت بدبینانه حداقل ۶٠٠ واگن وارد شرکت خواهد شد.
نرخ تخلیه و بارگیری در بندرعباس جهت ۵٠٠،٠٠٠ تن به ازای هر تن ١٠،٠٠٠ ریال در نظر گرفته شده است.
بررسی صورت سود و زیان
شرکت در سال ٩۵ درآمد خدمات خود را با ٢۶% افزایش به رقم ٧۶٧ میلیارد ریال در نظر گرفته است که این افزایش ناشی از خرید واگن های جدید می باشد و از طرفی حاشیه سود ناخالص نیز از ١٣% به ٢١% افزایش در نظر گرفته است. همچنین هزینه ی مالی نیز از ٠ ریال به ٣۶ میلیارد ریال افزایش یافته است که این افزایش ناشی از خرید واگن های جدید می باشد. در پایان برآیند همه این امور، منجر به افزایش ٣% حاشیه سود خالص از ٧% به ١٠% شده است. پیش بینی سود خالص هر سهم سال ٩۵ با ٨١% افزایش نسبت به سال ٩۴ به رقم ٣٨ ریال گزارش شده است. شرکت در سال ٩۴ نیز پیش بینی سود ٢١ ریالی داشته است که در گزارش شش ماهه ٩ ریال معادل ۴٣ درصد از سود را محقق کرده است. با توجه به روند صعودی فروش و سود عملیاتی شرکت به نظر می رسد تحقق سود پیش بینی سال ٩۴ قابل تحقق باشد.
فروش
درآمد این شرکت ناشی از عقد قرارداد با شرکت های مختلف به منظور حمل مواد اولیه یا محصولات آن ها می باشد و در سال ٩۵ نیز عمده ی درآمد خدمات شرکت ناشی از عقد قرارداد با ذوب آهن می باشد که این قرارداد سهمی ٨۵% در درآمد شرکت داشته است. سایر مشتریان نیز سهمی ١۵% دارند.
شرکت با واگذاری واگن های خود به صورت اجاره از این راه درآمد کسب می کند. لازم به ذکر است که این شرکت در سال ٩٣ سهم بازاری ۴.۴% از بازار ریل کشور را در اختیار خود داشته است و در برنامه ریزی های خود قصد دارد سهم بازار خود را به ١۵% رساند که با در نظر گرفتن ٣۴ میلیون تن بار ریلی کل کشور در سال ٩٣ هدف بزرگی می باشد.
آخرین قرارداد شرکت در اسفند ماه سال ٩۴ منعقد شده است ولی شروع قرارداد از تاریخ مهر ماه ٩۴ بوده است. این قرارداد به صورت یک ساله با شرکت ذوب آهن اصفهان می باشد که درآمد ناشی از آن برابر با ۶۵ میلیارد ریال پیش بینی گردیده است که حاشیه سود ناخالص این قرارداد نیز برابر با ٢١% می باشد. حاشیه سود ناخالص قراردادها در سال گذشته ١٣% بوده است.
مفروضات فروش
شرکت برای برآورد فروش خود در سال ٩۵ از اطلاعات ١٠ ماهه واقعی و دو ماهه پیش بینی شده سال ٩۴ استفاده نموده است. همچنین برای سه ماهه سوم و چهارم سال ١٣٩۵ پیش بینی افزایش ١٠% نرخ حق مالکانه و افزایش ٣٠٠ واگنی در ٩ ماهه و ٣٠٠ واگن نیز در ١٢ ماهه ی مفروضات شرکت آورده شده است.درآمد حاصل از ۶٠٠ واگن جدید در نیمه دوم سال ٩۵ به مبلغ ١۶٢ میلیارد ریال پیش بینی شده و این واگن ها تا سه سال از پرداخت حق دسترسی معاف هستند و این موجب افزایش حاشیه سود ناخالص شده است.
ناوگان فعلی شرکت قابلیت حمل ۵۵ تن کل در هر واگن را دارند که این رقم در ناوگان جدید به ۶٨ تن در هر واگن رسیده است.
در حال حاضر شرکت تعداد واگن در سرویس ناوگان فعلی را ٩۶٠ واگن در نظر گرفته است و همانطور که اشاره شد در ۶ ماهه دوم سال ٩۵ در حدود ۶٠٠ واگن جدید نیز به ناوگان شرکت اضافه شده که برای شرکت درآمدی ١۶٢ میلیارد ریالی به همراه خواهد داشت. گفتنی است مذاکرات واگن های جدید برای ١٠٠٠ واگن صورت گرفته است و به صورت بدبینانه حداقل ۶٠٠ واگن وارد شرکت خواهد شد.
نرخ تخلیه و بارگیری در بندرعباس جهت ۵٠٠،٠٠٠ تن به ازای هر تن ١٠،٠٠٠ ریال در نظر گرفته شده است.
تعداد واگن های شرکت همگام با انعقاد قراردادهای جدید با افزایش همراه بوده است و روندی صعودی را در تعداد آن ها شاهد هستیم.
روند فروش شرکت در طی سه سال اخیر با صعود قابل توجهی همراه بوده است و ورد ناوگان جدید می توان منجر به بهبود سهم بازار شرکت شود. نرخ رشد فروش شرکت در طی چهار سال اخیر برابر با ٣٨.٣% بوده است.
روند سود عملیاتی شرکت در کنار سود خالص از ثبات مناسبی برخوردار می باشد.
ترکیب بهای تمام شده
بهای تمام شده ی شرکت در پیش بینی سال ٩۵ نسبت به پیش بینی سال ٩۴ با افزایشی ١۵% همراه بوده است و نکته ی مهم افزایش حاشیه سود ناخالص شرکت در پیش بینی سال ٩۵ می باشد.
به نظر می رسد حق دسترسی و بارنامه با وزن ٧٩% تاثیر مستقیم بر بهای تمام شده ی شرکت دارد. این بخش با افزایش ١٣.٧% نسبت به پیش بینی سال ٩۴ برآورد گردیده است که این بخش می تواند با کاهش بیشتری در سالهای آتی همراه باشد. جرا که در حال حاضر عوارض حمل بار در جاده ٣ تا ۴ درصد مبلغ بارنامه است در حالی که در حمل ریلی بار تا ۵٧ درصد شرکت های حمل و نقل ریلی حق دسترسی می پردازند. بدین منظور با توجه به این که مسیر توسعه ی کشور از حمل و نقل ریلی می گذرد پیش بینی کاهش نرخ حق دسترسی و افزایش جذابیت بخش ریلی دور از تصور نیست و این بخش از آینده ی روشنی برخوردار می باشد. تعمیرات جاری، ویژه و قطعات مصرفی شرکت با کاهشی ١١% پیش بینی گردیده است.
از دلایل افزایش حاشیه سود ناخالص شرکت می توان به معافیت سه ساله پرداخت حق دسترسی برای واگن های جدید اشاره کرد.
هزینه های اداری و عمومی
حقوق کارکنان بیشترین هزینه را در این بخش دارد و با ٢٠% افزایش در نظر گرفته شده است.
هزینه ی مالی
شرکت به منظور خرید واگن های جدید در سال آتی ٣۶ ملیارد ریال هزینه ی مالی در نظر گرفته است. این هزینه ناشی از ٢ میلیارد ریال فاینانس جهت خرید هر واگن با نرخ ٨% می باشد.
خالص سایر درآمد و هزینه عملیاتی
درآمد این بخش ناشی از خالص عملکرد تخلیه و بارگیری به مبلغ ۵ میلیارد ریال می باشد.
تقسیم سود
شرکت در سال ٩٣ به ازای هر سهم ۶ ریال سود خالص محقق کرده است که از این رقم سود نقدی به سهامداران پرداخت نشده است.
مقایسه با توریل
با توجه به یکی بودن نوع فعالیت این دو شرکت در این بخش به مقایسه ی این دو شرکت پرداخته شده است.
در مقایسه بین صورت های مالی نکته ی مشهود ضعف حریل در بازده دارایی ها و حقوق صاحبان سهام می باشد که انتظار می رود با ورود ناوگان جدید به شرکت درآمد آن نیز بهبود یابد و این ضعف جبران شود. همچنین سرمایه گذاری بر روی دارایی های ثابت در این صنعت بالاست و این خود عاملی برای افت این نسبت ها می باشد. حاشیه سود خالص قراردادهای حریل نیز نسبت به توریل کمتر می باشد. گفتنی است عمده ی قرادادهای توریل با فولاد مبارکه و حریل با ذوب آهن می باشد. نسبت جاری این دو شرکت کمتر از یک می باشد که خود نکته ای منفی در مورد این دو شرکت می باشد.
نتیجه گیری:
.صنعت حمل و نقل ریلی به دلیل توجه دولت به توسعه این صنعت در سال های آتی با پتانسیل رشد همراه است. چرا که انتظار می رود تصمیمات مسئولین مربوطه به سمتی باشد که امتیازات حمل ونقل ریلی را نسبت به حمل و نقل جاده ای افزایش دهد.همچنین همانطور که اشاره شد این صنعت سرمایه بر بوده و دارایی های ثابت که عمدتا واگن های باربری می باشد بیشترین سهم از دارایی های شرکت را به خود اختصاص داده است. دارایی های ثابت این شرکت برای دورره ۶ ماهه منتهی به ٣١/٠۶/٩۴ حدود ٢,٢٧٢ میلیارد ریال می باشد که به ازای هر سهم حدود ١,١۶٠ ریال می باشد و همچنین ارزش دفتری شرکت در تاریخ ٣١/۶/٩۴ نیز به ازای هر سهم برابر با ١،٠١۵ ریال می باشد. بنابراین به نظر می رسد قیمت عرضه در محدوده ١,١٠٠ ریال مناسب باشد.
م:آبان
