به گزارش خبرگزاری سرمایه گستران از خراسان‌شمالی، یکی از دغدغه‌های بانوان و دختران محجبه پیدا کردن لباسی است که در عین پوشیدگی، زیبا باشد، بسیاری از خانم‌ها به‌ویژه آن‌هایی که به پوشش مناسب و زیبا پایبندند، بارها از نبود لباس مناسب گلایه کرده‌اند، در میان این آشفتگی و نبود لباس مناسب در بازار و مغازه‌ها، بانوانی هستند که دست روی دست نگذاشته‌اند و خودشان وارد میدان شده‌اند.
نقش بانوان در ایجاد اشتغال به ویژه مشاغل خانگی طی سال‌های اخیر بسیار پررنگ شده است، هنرهایی همچون خیاطی، بافتنی، قلاب‌بافی و محصولات خوراکی خانگی که از مادربزرگ‌ها و نسل‌های گذشته به بانوان و دختران به ارث رسیده است، این روزها راهی برای درآمد و فعالیت اقتصادی زنان در محیط امن و آرام خانه‌هایشان شده است.
مشاغلی که در کنار درآمد و کمک به اقتصاد خانواده، باعث دوری از فرزند و خانه‌داری نمی‌شود و آسیب‌های مشاغل بیرون از خانه را ندارد؛ مزیت‌های اجتماعی و فرهنگی این سبک از مشاغل موجب رشد سریع آن در جوامع شده و کارآفرینی‌های کوچکی را که خود بانوان آغاز کننده آن هستند، در جامعه به راه انداخته است.
زهرا حاتمی، یکی از همین بانوان کارآفرین در حوزه پوشاک ایرانی اسلامی است، بانویی که از دل همین نیازها، مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و قدم در راه تولید پوشاک اسلامی گذاشت.
وی می‌گوید: به‌عنوان یک زن محجبه، همیشه دنبال لباس‌هایی بودم که هم زیبا باشند و هم استانداردهای پوشیدگی را رعایت کنند، اما هیچ‌وقت چیزی که دلم می‌خواست در بازار پیدا نکردم، مانتوها کوتاه بودند، دکمه نداشتند، طرح‌هایشان ساده و بی‌روح بود؛ بارها مجبور شدم پارچه بخرم، خودم طراحی کنم و به خیاط بسپارم تا چیزی که می‌خواهم را بدوزد، اما این راه‌حل دائمی نبود، چون هزینه‌هایش بالا می‌رفت و هر بار باید دنبال خیاطی می‌گشتم که کارش تمیز باشد.
این بانوی کارآفرین می‌گوید: تصمیم گرفتم خودم خیاطی را یاد بگیرم، چرخ خیاطی مادرم را از او قرض گرفتم و شروع به یادگیری کردم، اول از کلاس‌های خیاطی مسجد محل شروع کردم و بعد از آن خیاطی حرفه‌ای‌تر را از زن عمویم آموختم.
حاتمی عنوان می‌کند: هدف من از ابتدا این بود که برای خودم و خانواده‌ام لباس بدوزم، اما بعد که دیدم اطرافیانم مدام از من می‌پرسند که لباس‌هایم را از کجا خریده‌ام و وقتی فهمیدند خودم می‌دوزم، پیشنهاد دادند که برایشان لباس بدوزم، اینجا بود که جرقه‌ای در ذهنم خورد، چرا فقط برای خودم بدوزم، چرا کاری نکنم که بقیه زن‌های محجبه هم بتوانند لباس‌های شیک و پوشیده بپوشند؟.
چالش‌های سخت پیش‌روی تولید
او سال گذشته با سرمایه اندکی که داشت، به تهران رفت، تنها چهار طاقه پارچه خرید و تولید را آغاز کرد، اما از همان ابتدا، چالش‌های بزرگی بر سر راهش قرار گرفت و اولین و بزرگ‌ترین مشکل، قیمت پارچه بود.
این بانوی کارآفرین می‌گوید: نمی‌توانم پیش‌بینی کنم که ماه بعد پارچه را با چه قیمتی خواهم خرید، هر بار که برای خرید می‌روم، قیمت‌ها بالا رفته است؛ تولیدکنندگان کوچک مثل من توانایی خرید تعداد بالا ندارند، برای همین مجبور می‌شویم پارچه را گران‌تر بخریم که باعث می‌شود سودمان به‌شدت کم شود، گاهی مجبور می‌شوم کمبود سرمایه را با درآمد از شغل دیگرم جبران کنم.
حاتمی که حالا تولیدکننده‌ای تمام‌عیار شده است، تاکید می‌کند: وقتی می‌بینم زنان محجبه از لباس‌هایی که تولید کرده‌ام استقبال می‌کنند و خیلی آن‌ها را می‌پسندند، احساس می‌کنم که کارم بیهوده نیست، اما در عین حال، مشکلاتی دارم که اجازه نمی‌دهد تولیدم را گسترش بدهم.
وی ادامه می‌دهد: زمانی که شروع به کار کردم، توانستم بعد مدت کوتاهی یک خیاط ماهر را در کنار خودم داشته باشم و الان بعد از گذشت یک سال تعداد خیاط‌ها به سه نفر رسیده است، هر سه این خیاط‌ها در منزل خودشان کار می‌کنند؛ من و خیاط اصلی‌ام در یک کارگاه خیاطی کوچک کار را پیش می‌بریم، راستش را بخواهید خیلی تلاش کردم کارگاهی راه‌اندازی کنم تا همه در کنار هم کار کنیم، اما نشد.
این بانوی کارآفرین به هزینه‌های سرسام‌آور تولید اشاره می‌کند و می‌گوید: خیاطی یک هنر است، اما وقتی ابزار کارگران باشد، کار سخت می‌شود؛ قیمت چرخ‌های صنعتی، نخ، دکمه و سایر لوازم خیاطی هر روز بیشتر می‌شود.
حاتمی تاکید می‌کند: اگر سرمایه کافی داشتم، می‌توانستم یک کارگاه راه بیندازم، نیرو استخدام کنم و تولیدم را افزایش دهم، اما وقتی هر ماه مجبورم بیشتر از نصف درآمدم را برای خرید مواد اولیه بگذارم، چطور می‌توانم کارم را گسترش دهم؟.
ایده‌های نو در فروش محصولات
او می‌گوید: فروش حضوری برای من امکان‌پذیر نیست، چون اجاره مغازه‌ها سرسام‌آور شده است، با این شرایط منطقی‌ترین راه فروش آنلاین است، اما خیلی از مشتری‌ها دوست دارند قبل از خرید لباس را از نزدیک ببینند، لمس کنند و بعد تصمیم بگیرند، اگر اوقاف یا نهادهای دولتی مغازه‌هایی را در اختیار تولیدکنندگان بگذارند، می‌توانیم محصولاتمان را به طور مستقیم بفروشیم.
این کارآفرین معتقد است که برگزاری نمایشگاه‌های دائمی می‌تواند تأثیر زیادی در معرفی برندهای پوشاک اسلامی داشته باشد.
حاتمی خاطرنشان می‌کند: ما تولیدکنندگان کوچک توانایی تبلیغات گسترده را نداریمریال اگر نمایشگاه‌های دائمی برگزار شود یا حتی نمایشگاه‌های رایگان در شهرهای مختلف راه بیفتد، می‌توانیم محصولاتمان را به مردم معرفی کنیم، اما بسیاری از این نمایشگاه‌ها هزینه‌های بالایی دارد و حضور در آن‌ها برای ما ممکن نیست.
وی می‌افزاید: وزارت ارشاد و سایر نهادهای فرهنگی باید برای حمایت از تولیدکنندگان، نمایشگاه‌هایی برگزار کنند تا بتوانیم در آن‌ها شرکت کنیم، ما سود شرعی و کمی روی محصولات خود داریم و نمایشگاه‌ها اینگونه است که بخش زیادی از سود خود را صرف هزینه شرکت در نمایشگاه کنیم.
گلایه از بی‌توجهی به تولید داخلی
حاتمی از بی‌توجهی به تولیدکنندگان داخلی گلایه دارد و عنوان می‌کند: اگر حمایت‌های درستی انجام شود، می‌توانیم لباس‌های باکیفیت و در عین حال ارزان‌تری تولید کنیم، اما در حال حاضر هیچ نهاد مشخصی وجود ندارد که تولیدکنندگان کوچک را حمایت کند.
وی ادامه می‌دهد: دولت باید وام‌های کم‌بهره در اختیار ما بگذارد، هزینه مواد اولیه را کنترل کند و از ما حمایت کند، این‌طور هم تولید افزایش پیدا می‌کند و هم قیمت‌ها برای مصرف‌کننده مناسب‌تر می‌شود.
صحبت‌های این بانوی کارآفرین، تصویری واقعی از موانع تولید پوشاک اسلامی در کشور را نشان می‌دهد در حالی که بسیاری از زنان محجبه به دنبال لباس‌های مناسب هستند، تولیدکنندگان کوچک مثل خانم حاتمی، با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
حمایت از این تولیدکنندگان، نه‌تنها به رشد اقتصادی کشور کمک می‌کند، بلکه موجب می‌شود که فرهنگ پوشش ایرانی اسلامی نیز بیشتر ترویج شود.
خانم حاتمی می‌گوید: امید دارم که روزی بتوانم کارگاهم را توسعه دهم، چرخ خیاطی‌های بهتری بخرم، خیاط‌های بیشتری استخدام کنم و تولید را به جایی برسانم که هیچ خانمی دیگر برای پیدا کردن لباس مناسب با قیمت مناسب دچار مشکل نشود، این کار فقط با حمایت درست شدنی است، اگر می‌خواهند پوشش ایرانی اسلامی در جامعه حفظ شود، باید از کسانی که در این مسیر قدم گذاشته‌اند، حمایت کنند.
منبع خبر : ایمنا
